Gebroken spiegelbeeld

-

 

Ze heette Zara en ze voelde zich altijd anders dan de rest. Haar naam was exotisch en de mensen in haar omgeving konden haar naam nooit goed uitspreken. Het was alsof ze nooit helemaal paste in haar omgeving, alsof er iets mis was met haar. Ze had het gevoel dat ze niet goed genoeg was en dat ze nooit aan de verwachtingen kon voldoen die anderen van haar hadden. Haar klasgenoten lachten haar uit en noemden haar "idioot" en "raar".

Haar ouders hadden hoge verwachtingen van haar en Zara wilde niets liever dan aan deze verwachtingen voldoen. Maar hoe hard ze ook probeerde, het leek nooit goed genoeg te zijn. Ze werd constant bekritiseerd en vergeleken met anderen. Zara was nooit tevreden met haar eigen prestaties, omdat ze zich altijd afvroeg of het wel genoeg was.

Zara probeerde zichzelf te veranderen om erbij te horen. Ze veranderde haar kledingstijl, haar haar en haar gedrag. Ze probeerde de persoon te zijn die anderen van haar wilden, maar het maakte haar alleen maar ongelukkiger.

Op school voelde ze zich een buitenstaander. Ze kon niet goed opschieten met haar klasgenoten en had maar een paar vrienden. Ze werd vaak gepest en uitgelachen vanwege haar exotische naam en haar anders-zijn. Dit alles begon aan haar te knagen en ze werd boos, erg boos. 

Zara voelde zich steeds meer afgesloten van de wereld om haar heen en op een dag gebeurde het. Ze explodeerde. Ze schreeuwde tegen haar ouders en zei dingen die ze niet had moeten zeggen. Ze duwde haar vrienden weg en sloot zichzelf op in haar kamer.

Ze was nu beïnvloed door haar omgeving en was veranderd in een persoon die ze niet meer herkende. Ze was altijd bang geweest om zo te worden, maar nu was het gebeurd.

Zara bleef zich afsluiten van de wereld en begon zich te richten op haar woede. Het consumeerde haar volledig en ze werd donkerder en donkerder. Ze raakte verslaafd aan de adrenaline van de woede en raakte steeds meer geïsoleerd.

Op een dag realiseerde ze zich dat ze niet langer kon doorgaan op deze manier. Ze was de controle over haar leven kwijt en het was tijd om te accepteren wie ze was. Zara besloot om hulp te zoeken, maar het was te laat.

Haar donkere kant had het overgenomen en ze werd gevangen in haar eigen woede.


Het verhaal van Zara laat zien hoe krachtig de invloed van de omgeving kan zijn en hoe het kan leiden tot woede en isolatie. Haar verhaal is een waarschuwing dat we moeten accepteren wie we zijn en niet ons laten beïnvloeden door de verwachtingen van anderen. Het is belangrijk om te beseffen dat woede en haat geen oplossing zijn. Wees lief voor jezelf en voor anderen. Want uiteindelijk zijn we allemaal mensen, en hebben we allemaal onze eigen strijd te voeren. Wees wie je bent, en als mensen je vertellen iemand te zijn die je niet bent, luister dan niet naar hen.

Het is een triest verhaal, maar het is een belangrijke les.

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

In de lift

-
Image
(Dutch version of in the elevator) Opeens vielen de lichten uit, alles werd donker, zelfs de kleine rode lichtjes vielen uit. De lift viel naar beneden. Ik greep snel naar wat houvast anders was ik misschien gevallen. Mijn telefoon gleed uit mijn hand en hij viel met een harde klap op de grond van de lift. Ik hoopte echt dat hij niet gebroken was, want ik denk niet dat ik op dat moment genoeg geld had om een nieuwe te kopen. Mijn handtas gleed ook van mijn schouder af en bleef aan mijn bovenarm hangen, maar ik trapte per ongeluk op de lange band, waardoor de haak los ging en- recht in mijn arm sneed. Ik voelde het niet, want ik was druk bezig mij vast te klampen aan de dikke aluminium staaf. De lift stopte opeens en toen... Klik hier voor het vervolg.
Read more

In the elevator: with myself

-
Image
I thought it was hanging from a string that might break at any moment and I would fall to my death. A small white light came on, illuminating the elevator a little. I saw the door a little dully and ran to it. I started banging on it and called out for help:  'hello...is anyone here? Help! I'm stuck! Does anyone hear me?'  After calling for half an hour to two hours and having no response, I gave up. My voice had almost left me and my blouse was wet with sweat and tears. I don't like the dark. I slumped down quietly on the floor of the elevator sobbing with my arms and legs raised like a stiff flower sack.  There I sat twenty-two year old me alone in the dark. At one point I got a feeling as if someone was sitting next to me. I looked carefully and actually saw a girl about seven years old sitting next to me. She looked a little like me when I was seven.  She started speaking and said,  "Nice, to see. That I'm not going to stay here alone.'  I didn't un...
Read more

The love of a family

-
Image
Once upon a time, there was a man called Seth who lived in a small village on the outskirts of town. Seth was a kind-hearted man who was very helpful and caring and always helped people who needed help. He was highly respected for his generosity and kindness, many people came to him for advice and great life decisions. Despite his popularity, Seth was a lonely man living alone in his small house. He was content with his quiet and peaceful life, but there was one thing that kept him from being completely happy. His desire for a family. Seth had always dreamed of having a wife and children of his own, but his fate did not allow it. He was once in love with and a woman from the village, but she had chosen someone else over him. He had also tried to adopt a child from the orphanage, but the whole hassle of paperwork and the state had discouraged him. Seeing other families in the village so happy, he gradually began to feel jealous and sad. He longed for the love and warmth that only ...
Read more