📖 WishWriting ✨

  Hey everyone, My best friend writes these adorable and heartwarming poems and stories that always make my day better. They make you feel like a whole new person with a bright sunny day ahead of you or they can also make you emotional about life in a good way. I ❤️reading her poems and I want you guys to experience this feeling also that's why I'm sharing her website with you guys. Click on this and you will be led to her blog. https://rosewriting12.blogspot.com/

I thought it was hanging from a string that might break at any moment and I would fall to my death. A small white light came on, illuminating the elevator a little. I saw the door a little dully and ran to it. I started banging on it and called out for help:  'hello...is anyone here? Help! I'm stuck! Does anyone hear me?'  After calling for half an hour to two hours and having no response, I gave up. My voice had almost left me and my blouse was wet with sweat and tears. I don't like the dark. I slumped down quietly on the floor of the elevator sobbing with my arms and legs raised like a stiff flower sack.  There I sat twenty-two year old me alone in the dark. At one point I got a feeling as if someone was sitting next to me. I looked carefully and actually saw a girl about seven years old sitting next to me. She looked a little like me when I was seven.  She started speaking and said,  "Nice, to see. That I'm not going to stay here alone.'  I didn't un...

Ik dacht dat het aan een touwtje hing die elk moment stuk zou kunnen gaan en ik was ervan overtuigd dat ik zou sterven. Een klein wit lichtje ging aan, waardoor de lift een beetje werd verlicht. Ik zag de deur gehuld in nevel en rende ernaartoe. Ik begon erop  te slaan- en riep om hulp: ‘hallo...is iemand hier? Help! Ik zit vast. Hoort iemand mij?’ Na meerdere uren geroepen te hebben zonder gehoor, zonder reactie, gaf ik het op. Mijn stem had mij bijna verlaten en mij bloes was nat van het zweet en de tranen. Ik hou niet van het donker. Ik zakte rustig in elkaar op de grond van de lift neer snikkend met mijn armen en benen opgetrokken als een stijve zak bloem. Daar zat ik als tweeëntwintig jarige -alleen in het donker. Op een gegeven moment kreeg ik een gevoel alsof er iemand naast mij zat. Ik keek voorzichtig en zag werkelijk een meisje van een jaar of zeven naast mij zitten. Ze leek een beetje op mij toen ik zeven was. Ze begon te spreken en zei: ‘Nice, om te zien. Dat ik h...

Suddenly the lights went out, everything went dark, even the little red lights went out. The elevator was falling down. I quickly grabbed for some hold otherwise I probably would have fallen. My phone slipped from my hand in the rush and it fell to the floor of the elevator with a loud bang. I really hoped it wasn't broken because I don't think I had enough money at that point to buy a new one. My purse also slipped off my shoulder and stuck to my upper arm, but I accidentally stepped on the long strap, causing the hook to come loose and it cut right into my arm. I didn't feel it because I was busy clinging to the thick aluminum bar. The elevator suddenly stopped and then.... Click here for the sequel. 

Every year children get to write cards for Santa with their wishes and how sweet they have been all year. A child who is nine years old is usually then chosen to visit Santa, but that hasn't happened in 200 years. Children have lost hope that this story is true and almost no longer write cards. There are just a handful of children who still faithfully write cards every year, which is unfortunate. Almost all the Christmas baubles had been hung up; there were also angels and lovebirds. A girl standing on the stairs put the gold star on the top of the Christmas tree. She was Hazel. Hazel, a girl who turns nine on Christmas, her grandmother tells her, her sister and little brother the story every year. Grandmother says this story is true and she does believe it. 'I will write a card this year grandmother and I will ask Santa Claus to make you better again. I turn nine on Christmas, so then I can write a card, right?" said Hazel with twinkling eyes. Grandmother smiled and said,...

(Dutch version of little children's wishes) Elk jaar mogen kinderen kaartjes schrijven voor de kerstman met hun wensen en hoe lief ze zijn geweest heel het jaar door. Er wordt meestal dan een kindje uitgekozen die negen jaar is om de kerstman te bezoeken, maar dat is al in geen 200 jaar gebeurd. Kinderen hebben hoop verloren, dat dit verhaal wel waar is en schrijven bijna geen kaartjes meer. Er zijn nog net een handjevol kinderen die nog trouw kaartjes schrijven elk jaar, wat jammer is. Bijna alle kerstballen waren al opgehangen, er hingen ook engeltjes en tortelduifjes. Een meisje dat op de trap stond zette de gouden ster op de top van de kerstboom. Zij was Hazel. Hazel, een meisje dat negen jaar op kerst wordt, haar grootmoeder vertelt haar, haar zus en broertje elk jaar het verhaaltje weer. Grootmoeder zegt dat dit verhaal waar is en zij gelooft het wel. ‘Ik zal dit jaar een kaartje schrijven grootmoeder en ik zal de kerstman vragen om u weer beter te maken. Ik wordt negen jaar ...

(Dutch version of in the elevator) Opeens vielen de lichten uit, alles werd donker, zelfs de kleine rode lichtjes vielen uit. De lift viel naar beneden. Ik greep snel naar wat houvast anders was ik misschien gevallen. Mijn telefoon gleed uit mijn hand en hij viel met een harde klap op de grond van de lift. Ik hoopte echt dat hij niet gebroken was, want ik denk niet dat ik op dat moment genoeg geld had om een nieuwe te kopen. Mijn handtas gleed ook van mijn schouder af en bleef aan mijn bovenarm hangen, maar ik trapte per ongeluk op de lange band, waardoor de haak los ging en- recht in mijn arm sneed. Ik voelde het niet, want ik was druk bezig mij vast te klampen aan de dikke aluminium staaf. De lift stopte opeens en toen... Klik hier voor het vervolg.