In de lift: met mezelf; part two
Ben ik uit de lift gekomen? Ik stap in de lift en druk op de rode knop voor noodgevallen. Terwijl de lift omhoog gaat stapt er een klein meisje van ongeveer zeven jaar in. Het meisje kijkt op naar me en merkt dat ik verdrietig lijk. ‘Wat is er aan de hand, Kara?’ vraagt ze met haar onschuldig stemmetje. Ik zucht diep en staar voor mij uit: ‘Oh, het is allemaal zo verwarrend.’ zeg ik. ‘Ik voel me soms zo alleen, en het lijkt alsof niemand echt begrijpt hoe ik me voel.’ Het meisje vraagt: ‘Alleen, maar waarom?’ Er is even een moment van stilte, het meisje verroert geen vin en luistert maar naar mij. ‘Ik heb begrepen dat dit mijn leven nu zal zijn. Mezelf als enige goede vriend, als enige die ik kan vertrouwen, met wie ik kan lachen en wie mij door mijn zorgen zal kunnen helpen. En waarom? Omdat IK de enige ben die heeft meegemaakt wat ik heb meegemaakt. Ik alleen weet hoe het echt is. Er zijn mensen gekomen die zeiden: ‘Ik kan het begrijpen, Kara. Ik kan me helemaal inleven in wat je heb...